Arco Argentina impressies en Alto Verde

Allereerst, in naam van Arco Argentina, de beste wensen voor 2009!

Dat wij, Fabienne en Hugo, in 2008 Kerstmis en de overgang naar het nieuwe jaar in Argentinië zouden vieren stond voor ons als een paal boven water.

Donderdag 18 december, na een vliegtuigreis van 15u en een busreis van 6u, zijn wij in Nelson, Santa Fé aangekomen. Kimmy en het Arco Team waren op missie naar Vera en zouden wij pas tegen middernacht ontmoeten. Onze opvang was echter zeer goed georganiseerd: de grootvader van Nicolas Frutos, Mario en zijn vrouw Virgina, verwelkomden ons aan het busstation van Santa Fé en begeleidden ons naar Nelson. Daar werden wij door andere families (Nelly, Carlos, Daniella, Ruben en Patricia) opgevangen en uitgenodigd voor het avond (middernacht)eten in openlucht... buitentemperatuur 27°.
De gastvrijheid van de mensen van Nelson viel ons meteen op en ofschoon het Argentijns Spaans nog voor enige barrière zorgde, hadden wij snel het gevoel van ‘wij zijn hier meer dan welkom’.
Tegen middernacht was het zover, na 3 maanden kon Fabienne eindelijk nog eens haar dochter omhelzen en knuffelen. Ikzelf had reeds het geluk dit ook een maand eerder te kunnen doen tijdens mijn eerste reis richting Nelson.
De eerste week zijn wij samen met het Arco team opgetrokken, Nelson en Santa Fé leren kennen en de voorbereidingen van het Kerstfeest voor de kinderen in Nelson zelf en Alto Verde (een achtergestelde wijk in Santa Fé, waar niet alle primaire behoeften in de gezinnen aanwezig zijn) getroffen.
Nelson, een dorp van ongeveer 5000 inwoners, heeft twee geasfalteerde straten en de rest van de straten zijn de gekende verharde veldwegen van bij ons. Twee tot driemaal per dag komt men deze wegen besproeien om het stof wat te blussen. De huisjes in het centrum van het dorp zijn er naar onze normen klein, doch zeer degelijk en met de nodige faciliteiten. Aan de rand van het dorp is de toestand poverder en leven er ook nog mensen in (tuin)huisjes met golfplaten en een minimum aan voorzieningen. Hier word je reeds, weliswaar in beperkte mate, geconfronteerd met het contrast tussen rijk en arm. (Een ander voorbeeld inkopen doen in de Walmart van Santa Fé, een gigantische distributieketen, winkelkarretjes (tot boven toe gevuld) van de meest begoeden van Santa Fé en dan naar buiten rijden aan de achterkant van het gebouw en in een sloppenwijk terechtkomen...).
De bakkerswinkel, de voedingswarenwinkel, het dagelijks leven in Nelson draait op volle toeren van ’s morgensvroeg tot ongeveer 13u en dan volgt er doodse stilte, geen mens meer te bespeuren tot 17u. Iedereen verstopt er zich voor de hitte (temperaturen rond de 40°) en doet zijn siësta. Vanaf 17u is er opnieuw leven tot middernacht en meestal veel later; een beetje koelte is er alleen maar ’s nachts en dan is het dus voor de plaatselijke bevolking genieten.
Santé Fé, is maar een schim van Buenos Aires, en ofschoon wij niet direct geconfronteerd werden met criminialiteit, gaf deze stad ons toch een onveilig gevoel. Aan sommige verkeerslichten (rood of groen) wordt er, door het onveilig gevoel, door de meeste mensen gewoon doorgereden. Sommige wijken rijd je best niet in of je komt er volgens insiders niet meer uit.
Het landschap in Nelson en omstreken is vlak en uitgestrekt, je kan langs de wegen kilometers ver zien (dit is zo in een straal van zeker 800km noordwaarts van Buenos Aires en 300 km oostwaarts; van dan af begint het gebergte en krijg je een totaal ander landschap); er wordt veel aan veeteelt (koeien en paarden) gedaan en dus hebben we ook veel cowboys (gaucho’s) in de streek, die de kuddes begeleiden vanop het paard, gezien.
Het verkeer in Argentenië is hectisch en gevaarlijk, andere verkeersreglementen dan bij ons en slechts één paar verkeerslichten (aan de overkant van de straat) op de kruispunten; in het begin sta je meestal voor de verkeerslichtenpaal en besef je niet dat je het kruispunt al voorbij bent. Wegen en zelf autosnelwegen zijn in zeer slechte staat; op die snelwegen hebben wij fietsers op ons rijvak in tegenovergestelde richting zien rijden; auto’s rechtsomkeer zien maken of gewoon zijwaarts van de ene kant naar de andere kant van de snelweg zien rijden. Avenida de 9 Julio in Buenos Aires bestaat uit 14 + 6 rijvakken (propensvol verkeer). Probeer daar maar eens van links naar rechts te geraken of omgekeerd (zeer spannend).
Het weer is er zeer variabel; in 16 dagen tijd, felle hitte (rond de 40°), hevige regenbuien, windstorm, zandstorm en zelf aan de kust temperaturen van 18° (weliswaar ’s morgens) meegemaakt.

Terug naar Nelson. Het Kerstfeest aldaar hebben wij mee voorbereid en op de dag zelf heb ik Kerstman gespeeld (zie tekst van Ezra hierna). Vele kindjes en hun moeders blijgemaakt met een bescheiden kerstgeschenkje. Eerste keer in de geschiedenis van Nelson dat er een kerstfeest werd georganiseerd en met succes. Bravo Arco Argentina!

Twee dagen later, dinsdag 23 december zijn wij naar Alto Verde gereden, een achtergestelde en zeer arme wijk in Santa Fé. Bij het binnenrijden van de wijk werden wij geconfronteerd met schamele huisjes; vieze, vuile onverharde straten, open riolering, etc.
De primaire behoeften zijn hier voor ongeveer 260 kinderen weinig of niet aanwezig. Plaatselijke sociale werksters zorgen er voor dat deze kinderen minstens 1 dagelijkse maaltijd (meestal ontbijt) krijgen.
Van een kerstgebeuren was hier tot op heden ook geen sprake. Het Arco team heeft er ook hier voor gezorgd dat mede, dankzij jullie, sponsors, schenkers, schenkers van kleertjes, beertjes en chocolade, de kinderen een kerstgeschenk aangeboden kregen en dat aan de meest schamelgeklede kinderen kleding werd uitgedeeld (hartelijk dank!). Het was hier dan ook raak met deze kerstactie: Jean-Pierre speelde nu voor kerstman en heeft op zijn beurt veel blije en tevreden kindergezichten en veel dankbare moeders bij hem zien langskomen.
Wij waren dus deze maal toeschouwer en konden zodoende voor jullie een aantal reacties op een rij zetten:

- een meisjes opende haar geschenkpakje; zag dat het een klein knuffelbeertje was, kuste dit meermaals en hield het nadien dicht tegen zich aan;
- een ander meisje kreeg het geschenkje, liep naar haar moeder en schreeuwde meermaals van blijdschap: “mama, mama un regalo, un regalo de papa Noël”;
- een moeder sprak ons aan en zei: “nunca visto, muchas gracias”

Wij hadden ook de indruk dat wij van een andere planeet kwamen: een jongetje van 9 à 10 jaar vroeg mij of ik Engels sprak; ik bevestigde en moest een aantal woorden in het Engels zeggen; hij was zo verwonderd dat er iemand naast hem stond die Engels sprak en is een half uur naast mij blijven lopen en aan iedereen die voorbij kwam deelde hij mede: “ hé, deze mijnheer spreekt Engels, kom eens luisteren”.

Anderzijds stelden wij ook vast dat er meerdere jonge moeders van 15,16 jaar aanwezig waren met hun kindjes. Éen van deze moeders, met duidelijk een ziek kindje op de arm vroeg ons of wij 10 pesos (2,35€) konden geven opdat zij naar de kliniek kon gaan voor een bijkomende speciale verzorging...

Ofschoon deze kerstactie in Alto Verde wellicht ook hier een druppel op een hete plaat is geweest, heeft zij opnieuw haar doelstelling bereikt en daarom nogmaals aan het Arco Argentina team ‘een dikke proficiat’!

Woensdag 24 december hebben wij kerstavond bij Mario en Virgina gevierd samen met het Arco Team, Dina en Jean-Pierre en Wim & Maxime, vrienden van Kimmy, die door Zuid-Amerika trekken.
Het was een nieuwe ervaring voor ons. In plaats van achter de openhaard te zitten, zaten wij nu buiten (temp. 24°) onder een schitterende sterrenhemel. Op het menu stond o.a. een ‘bife de chorizo’, een smakelijk stuk Argentijns vlees.
Kerstmis is ook in Argentinië, net zoals Nieuwjaar een echt familiefeest.

De dag nadien hebben wij afscheid genomen in Nelson van de drie families, die het Arco team opvangen, van Ezra en haar ouders en van Bruno, Dennis, Wim en Maxime en zijn wij samen met Kimmy naar de Atlantische kust (1000km van Nelson gelegen) gereden voor een 4tal dagen strand, zon en zee in het mooie Carilo.
Wij willen langs deze weg de families, die Kimmy en het Arco team in Nelson opvangen van harte bedanken, zij geven ons een goed gevoel en zorgden er voor dat wij met een gerust gemoed terug naar Vlezenbeek konden.

En... Ondertussen zijn wij terug in Vlezenbeek (brrr... wat is het hier koud); heeft Kimmy haar vriend Steven op bezoek en zijn de activiteiten van Arco Argentina in Nelson, na een korte onderbreking, opnieuw gestart: voetbal- korfbal- en jeugdbewegingsactiviteiten. Volgende week trekt het team wellicht ook naar Vera voor de eerste opknapbeurten van enkele huisjes aldaar.
Ezra, Kimmy, Dennis en Bruno, werk zo verder aan jullie nobel doel en wellicht worden jullie onsterfelijk in Argentinië.

Tot slot, wellicht trekken wij ooit als toerist naar Argentinië terug: Patagonië, Vuurland, de Iguazu watervallen, de wijnstreek Mendoza, Salta zijn beslist de moeite waard!

Fabienne en Hugo