Ook wellicht voor mij de laatste keer dat ik jullie mag en kan begroeten met ‘Hola Belgica’, vermits ik over een aantal dagen zelf opnieuw tot dit belgenlandje behoor!
Met dat het einde nadert wouden we graag voor jullie een overzichtje maken wat onze doelstellingen betreft en het slagen ervan, maar alvorens hieraan te beginnen wil ik jullie graag vertellen over onze spetterende uitstap naar Santa Fe, met jawel 98 inschrijvingen en dus twee bussen afgeladen vol met kindjes die voor de eerste keer in hun leven Santa Fe zouden begroeten en de mogelijkheid zouden krijgen naar de cine te gaan!
Ondanks het regenachtige weer is het een schitterend dagje geworden. Wijzelf mochten behoorlijk vroeg uit de veren om lunchpakketten te maken en alles voor te bereiden. Tegen 10u en na heel wat geregel waren de bussen vertrekkensklaar met 87 enthousiastelingen en een 12tal begeleiders. Onderweg naar Santa Fe zaten de kindjes met grote ogen naar buiten te staren, een nooit geziene brug of een rivier lieten voor hen heel wat indrukken na. Onze eerste stop vond plaats aan de grote cinema. Alvorens we naar binnengingen, hebben we eerst nog een korte lunch gehouden en daarna waren we klaar om de disneyfilm Bolt te gaan zien, samen met een drankje en een zakje popcorn voor ieder. Ook hier weer kindjes met grote ogen door de nog nooit geziene luxe van de cinema! Sommige hadden zelfs schrik om de verduisterde cinemazaal binnen te gaan. Na de film was het even twijfelachtig of we richting dinosauruspark zouden kunnen rijden, vanwege het slechte weer, laat staan dat het open was. Na heel wat overleggen en zoeken naar alternatieven hebben we uiteindelijk toch maar besloten het erop te wagen en dat is meer dan terecht gebleken. Het begon op te klaren en het park werd geopend. Voor de zoveelste keer die dag waren er heel wat kindjes onder de indruk van de grote dinosaurussen, vervaardigd uit combinatie van plastiek en isomo. Honderden foto’s en veel plezier verder stonden er ongelofelijk lekker ruikende hamburgers te wachten die ondertussen geprepareerd waren door een deel van de begeleiders. Na het verorberen hiervan en na een kleine voetbalmatch was het quasi tijd en zijn we uiteindelijk richting Nelson vertrokken. Iedereen moe maar tevreden over een zeer geslaagd dagje met geweldig veel gelukkige kindergezichtjes! Ook uit reacties van kindjes als ‘waarom gaan jullie volgende week al naar huis?’, ‘wanneer is het volgende feest?’, ‘mag ik niet mee in je valies?’, bleek hun enthousiasme van de dag, wat voor ons de kers op de taart was!
Om terug te komen op onze doelstellingen en het welslagen ervan kunnen we met z’n allen stellen dat we met veel voldoening huiswaarts gaan keren. Naast de primaire behoeften die we door het bouwen van huisjes in Vera en de voedselpakketten in Nelson aangepakt hebben, is ook onze aanpak van de sociale behoeften meer als geslaagd gebleken. Voetbal waar de continuïteit gegarandeerd is en de club opnieuw de competitie instapt is één voorbeeld, maar ook het zwembad waar de allerarmste de kans hebben gekregen de eerste keer te kunnen gaan zwemmen en dit tweewekelijks opnieuw te doen is hier van een voorbeeld van. Als je de kindjes die je in het begin nooit zag lachen en schrikkerig aan de kant zag staan, nu na een aantal weken zich volledig ziet geven, plezier beleven en met andere spelen, dan kunnen we jullie vertellen dat dat een enorm warm gevoel geeft. Ook de andere activiteiten, zoals bijvoorbeeld het ontbijt met film, het openingsfeest, ons kerstfeest en de trip naar Santa Fe zijn dingen die gaan bijblijven, niet enkel voor ons, maar hopelijk ook voor hen. Het is vertederend te zien als je in de straten van Nelson loopt dat er constant kindjes rondlopen in arcopet of arcotshirt. Als er dan een kindje in tranen uitbarst omdat hij zijn arcotshirtje kwijt is, dan beseffen we dat het project hier weldegelijk zijn waarde heeft. Nu met het afscheidsfeest dat er zondag aankomt hebben we een laatste cadeautje voor hen: een groot kussen met tekening en tekst wat erop neerkomt hen aan te moedigen nooit hun hoofdje te laten hangen, hun dromen te blijven volgen en dat ze altijd in ons hart zullen blijven! Hopelijk wij ook in dat van hen!
Tot binnekort!
Un beso grande
Kimmy
dinsdag 24 februari 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Amaaaai een prachtverhaal da op zen einde komt... altijd zuur!
Ma wel vet gedaan! Sowieso de ervaring van ulle leven!
Hasta la fiesta!
Stv!
Hi Kimmy & co
Wij zijn fier met wat jullie als "zelfstandige" sociaal maatschappelijke werkers in Nelson en omstreken en Vera gerealiseerd hebben. Wij hopen (en zijn er tevens van overtuigd) dat dit voor jullie een belangrijke levensmeerwaarde heeft verwezenlijkt. Ja... en nu afscheid nemen aldaar;'t zal wellicht ook een zeer moeilijk moment worden; maar zoals je zegt, Kimmy (& co), neem deze schitterende ervaring en alle lachende kindjes en vrienden van Nelson voor altijd mee in jullie hart. Wij wensen jullie zondag nog een succesvol afscheidsfeest. Dikke kus
Mama en papa
Een reactie posten