Hola Belgica, Que tal estaïs?

Na verschillende watertjes te hebben doorzwommen zijn we er uiteindelijk in geslaagd om op het internet te geraken en jullie zo op de hoogte te stellen van onze avonturen hier ter plaatse... en het zijn er ondertussen al wel een paar, zoals bijvoorbeeld gisteren onze eerste rechtstreekse kennismaking met de argentijnse hagelbollen. In een van onze veel pogingen om online te geraken, vertrokken we namelijk vol moed met onze auto (oude Fiat) richting Santa Fé. Ondanks een waarschuwingsberichtje en de opvallende stilte in de straten van Nelson, dachten wij dat een paar donderwolkjes in de verte en wat regendruppels ons niet zouden kunnen tegenhouden om naar daar te gaan. Naarmate onze tocht echter vorderde, begon het alsmaar harder te regenen, bliksemen en hagelen. Toen plotseling de hagelbollen als stenen uit de lucht vielen en op onze auto klotsten, zo hard dat er kleine blutsjes waren, hebben we iets of wat in paniek toch maar besloten rechtsomkeer te maken en wijselijk de Argentijnse raad op te volgen. Iets voor de storm waren we terug in Nelson en eens veilig binnen hebben we de aankomst van de hagelbollen hier kunnen volgen. Na een uurtje geraas, stonden de meeste straten blank en zijn we gezellig met de kinderen van Ruben op blote voeten het water ingetrokken. Een niet onbelangrijk detail hierbij is dat er af en toe wel ergens een afgeknapte elektriciteitskabel in het water lag wat het hier allemaal niet behoorlijk veilig maakte… Naast dit avontuur zijn er in de voorbije 15dagen nog verschillende andere geweest, het is alleen niet zo evident om ze allemaal tot in detail voor jullie op een rijtje te zetten met de juiste gevoelens, emoties van het moment en al de rest, met dat onze internettoegang hier ontzettend beperkt is en we dus via de papa een eerste keer dienden te communiceren. Hopelijk komt er, eens we in ons appartementje vertoeven verandering in en kunnen we jullie sneller op de hoogte houden. Wat ons project zelf betreft heeft Nelson niet echt de verwachtingen ingelost waarmee we vertrokken waren. Ze zijn hier in het dorp op veel vlakken al behoorlijk ontwikkeld en de gemeente stelt veel in het werk om het armere gedeelte de nodige faciliteiten te geven, althans qua primaire behoeften. Op het sociale vlak kunnen we zeker het onderste uit de kan halen en onze voetbal- en korfbalactiviteiten, samen met een jeugdbeweging en jeugdhuis opstarten om zo hun sociale vaardigheden te ontwikkelen. Officieel gaan we hier 9 november van start, wat vrij laat is, maar gericht op de Argentijnse opvallend tragere levenswijze is dit geen overbodige luxe om d e nodige voorbereidingen gedaan te krijgen. Daarnaast hebben we ook besloten om enkele dagen per week naar het armere noorden te gaan en ons daar op de primaire behoeften te richten. Vorige week zijn we samen met Emannuel en enkele geëngageerde jongeren van daar een kijkje gaan nemen in het stadje Vera om te weten hoe we daar ons steentje kunnen bijdragen met als belangrijkste doelstelling continuïteit te kunnen creëren. (door een waterput, een watertank, een schooltje te bouwen, ...) Deze week gaan we opnieuw naar daar om een aantal ideetjes uit te werken. In het gebied van de anaconda’s (jaja, je leest het goed, die vieze slangen zitten hier) is er namelijk een geweldig watertekort, het had er al meer dan 8maanden niet meer geregend en in Vera zelf in de stad is de armoede echt opvallend groot, waardoor we hopelijk onze druppel op de hete plaat kunnen “brengen”.
We houden jullie in ieder geval op de hoogte en hopelijk is het gelukt, samen met het tekstje van Ezra jullie een beter zicht op onze belevenissen en ervaringen te geven.
Jullie horen snel meer!
Dikke zoen
Kimmy