Wederom iets te vroeg victorie gekraaid... die manier die we gevonden hadden om jullie sneller te updaten houdt duidelijk geen rekening met de regenstromen in Nelson. Niet enkel het leven, maar ook internet ligt stil als het er regent. vandaar dat het volgende tekstje gisteren geschreven is, maar pas vandaag gepost wordt.
Hola Belgica opnieuw!
Na enkele moeilijkheden in het begin hebben we de manier gevonden om jullie sneller te updaten over het nieuws hier. Zoals in ons vorig berichtje reeds gezegd, zijn we gisteren naar het noorden geweest. Samen met iemand van Fundapaz trokken we met 700 liter drinkbaar water naar een afgelegen (en hier betekent afgelegen echt 25 kilometer van wat dan ook) dorpje gereden. Het is moeilijk uit te leggen hoe groot het contrast is tussen een doorsnee gezin daar en een doorsnee gezin in België. Om maar enkele dingen op te noemen; er is geen stromend water en niet genoeg drinkbaar water, zeker niet genoeg om ook de dieren (een bron van inkomsten) van water te voorzien. Er is maar één enkele telefoon voor het hele dorp, electriciteit hebben ze nu een klein jaartje en GSM’s zijn onbruikbaar omdat ze geen signaal opvangen. Daarnaast kennen ze op medisch gebied ook een grote achterstand; er komt slechts om de 14 dagen een dokter langs. De rest van de zorgen wordt opgevangen door een verpleegster die ter plaatse woont. Bij een noodgeval kunnen ze wel de ambulance bellen, maar het duurt ongeveer een uur en half eer die ter plaatse is. Er is een lager schooltje in het dorp, maar dit voorziet enkel de -12 jarigen van onderwijs. Oudere kinderen gaan hierna ofwel naar een soort landbouwschool ver van het dorpje gelegen, waar ze 14 dagen continu les krijgen en erna 14 dagen thuis zijn, ofwel beginnen ze dadelijk te werken bij hun vader op het veld of bij hun moeder in het huishouden. Het gevoel dat we zeer sterk kregen in dit dorpje is dat de mensen in een vicieuze cirkel terechtgekomen zijn, en voor de kinderen is er niet echt een mogelijkheid om hieruit te ontsnappen, alleen al maar om het feit dat ze niets kennen buiten hun eigen dorpje, hun eigen wereld. Daarom denken we dat we voor deze mensen een groot verschil kunnen maken, niet alleen materieel met het bouwen van dakgoten om water op te vangen en dergelijke, maar ook sociaal, aangezien hun perspectief van de wereld door onze tussenkomst sterk kan veranderen. Dit merkten we gisteren al aan de manier waarop we ontvangen werden; we werden op handen gedragen alsof we sterren waren, nooit eerder waren er al buitenlanders in hun dorpje geweest. We horen ook vaak van de mensen hier dat het idee achter wat wij hier komen doen al een verschil kan maken voor de jongeren hier. Doordat zij zien dat wij onze droom kunnen waarmaken, beginnen ze zelf te dromen over hun eigen toekomst.
Volgende week gaan we opnieuw naar andere delen in het Noorden kijken, waarna we beslissen waar en op welke manier we daar te werk kunnen gaan om de mensen er vooruit te helpen.
Wat Nelson zelf betreft, zijn we opnieuw aan het schilderen geslagen en gestart met de oprichting van het jeugdhuis. Ook de rest van de voorbereidingen voor onze startdag (verplaatst naar 11/11, spijtig genoeg geen vrije dag hier) zijn volop aan de gang.
We houden jullie snel weer op de hoogte!
Dikke kus,
Ez & K’y
Na enkele moeilijkheden in het begin hebben we de manier gevonden om jullie sneller te updaten over het nieuws hier. Zoals in ons vorig berichtje reeds gezegd, zijn we gisteren naar het noorden geweest. Samen met iemand van Fundapaz trokken we met 700 liter drinkbaar water naar een afgelegen (en hier betekent afgelegen echt 25 kilometer van wat dan ook) dorpje gereden. Het is moeilijk uit te leggen hoe groot het contrast is tussen een doorsnee gezin daar en een doorsnee gezin in België. Om maar enkele dingen op te noemen; er is geen stromend water en niet genoeg drinkbaar water, zeker niet genoeg om ook de dieren (een bron van inkomsten) van water te voorzien. Er is maar één enkele telefoon voor het hele dorp, electriciteit hebben ze nu een klein jaartje en GSM’s zijn onbruikbaar omdat ze geen signaal opvangen. Daarnaast kennen ze op medisch gebied ook een grote achterstand; er komt slechts om de 14 dagen een dokter langs. De rest van de zorgen wordt opgevangen door een verpleegster die ter plaatse woont. Bij een noodgeval kunnen ze wel de ambulance bellen, maar het duurt ongeveer een uur en half eer die ter plaatse is. Er is een lager schooltje in het dorp, maar dit voorziet enkel de -12 jarigen van onderwijs. Oudere kinderen gaan hierna ofwel naar een soort landbouwschool ver van het dorpje gelegen, waar ze 14 dagen continu les krijgen en erna 14 dagen thuis zijn, ofwel beginnen ze dadelijk te werken bij hun vader op het veld of bij hun moeder in het huishouden. Het gevoel dat we zeer sterk kregen in dit dorpje is dat de mensen in een vicieuze cirkel terechtgekomen zijn, en voor de kinderen is er niet echt een mogelijkheid om hieruit te ontsnappen, alleen al maar om het feit dat ze niets kennen buiten hun eigen dorpje, hun eigen wereld. Daarom denken we dat we voor deze mensen een groot verschil kunnen maken, niet alleen materieel met het bouwen van dakgoten om water op te vangen en dergelijke, maar ook sociaal, aangezien hun perspectief van de wereld door onze tussenkomst sterk kan veranderen. Dit merkten we gisteren al aan de manier waarop we ontvangen werden; we werden op handen gedragen alsof we sterren waren, nooit eerder waren er al buitenlanders in hun dorpje geweest. We horen ook vaak van de mensen hier dat het idee achter wat wij hier komen doen al een verschil kan maken voor de jongeren hier. Doordat zij zien dat wij onze droom kunnen waarmaken, beginnen ze zelf te dromen over hun eigen toekomst.
Volgende week gaan we opnieuw naar andere delen in het Noorden kijken, waarna we beslissen waar en op welke manier we daar te werk kunnen gaan om de mensen er vooruit te helpen.
Wat Nelson zelf betreft, zijn we opnieuw aan het schilderen geslagen en gestart met de oprichting van het jeugdhuis. Ook de rest van de voorbereidingen voor onze startdag (verplaatst naar 11/11, spijtig genoeg geen vrije dag hier) zijn volop aan de gang.
We houden jullie snel weer op de hoogte!
Dikke kus,
Ez & K’y
1 opmerking:
700 liter drinkbaar water naar een afgelegen dorp brengen! Daar komt een doorsne belg nauwelijks één week mee toe om zijn dagelijks bad te nemen. Van een contrast gesproken. Ik ben trots op jullie.
jp
Een reactie posten