Dennis spreekt tot u

De goedendag aan alle belgekes,

Ziehier het eerste langverwachtje tekstje van mezelve. Ik ga beginnen waar de grieten gestopt zijn, nl na onze ongelofelijke succesvolle opening. We hadden toen wel eens een uitstapje verdiend en zijn toen een 500 km westwaarts getrokken richting La Candonga, een klein dorpje ten noorden van Cordoba, aan de oostkant van de Andes.

Na een hele dag gereden te hebben, met enkele prachtige tussenstops, zoals even zwemmen in een provence-achtig riviertje en wandelen in de bergen waar arenden hun kinders leerden jagen, zijn we gaan slapen in een estancia. Een gezellig huisje midden in een groene vallei omgeven door allerlei kabbelende beekjes, wilde paarden en stieren die vrij rondlopen en ongelofelijk gastvrije mensen; enfin echt een paradijs. De volgende morgen zijn we dan te paard een tocht gaan maken door deze vallei en naar een bronnetje met waterval getrokken temidden van de bergen, echt ongelofelijk mooi.
Toen we enkele uren later aan de terugrit begonnen kwam er abrupt een einde aan ons mooi leven toen we vanuit Nelson bericht kregen dat er drie Belgen gearriveerd waren. Onze vrees bleek gegrond; het waren den Bobbes en zijn 2 kompanen Jef en Guillaume.

Neeneen ‘t was echt een zalig weerzien en we hebben die avond nog goed “bijgepraat” in t café onder onze toekomstige woonst. Den dag erna moesten we dan onze eerste training geven en hoewel redelijk chaotisch (een 80tal kadeeën) ging het toch echt nog redelijk goed, mede danzij de hulp van Walter, zoals zijn spaans alter ego momenteel heet. Guillermo em Jefe hebben voor beeldmateriaal gezorgd dat later nog op de blog zal komen. Sinds die training zien we redelijk constant kinderen in Nelson rondlopen in Arco t-shirts en alle kinderen en padres zijn zo mogelijk nog vriendelijker dan tevoren. Zaterdag was het dan de beurt aan de chicks en ook hun korfbalinitiatie was een succes. Enfin; so far so good dus.

Vrijdagavond na onze training hebben we hier nog meegedaan aan een plaatselijk voetbaltoernooi. Na een verdienstelijke match toch redelijk zwaar verloren (4-1) maar de honderd supporters aan de kant waren allemaal aan het schreeuwen voor ons wat echt een fantastisch gevoel gaf. Zaterdagavond zijn we met de boys naar Progresso gegaan en een fuifke meegepikt, echt zalig avondje. Den Guillermo ineens helemaal loos gegaan en bretelledans-gewijs zijn streng gaan trekken opt podium, de ster van de avond quoi. Vrij veel knappe grieten en aangename prijzen, t was een fijn avondje. `s Anderendaags wast weer werkendag want zondag stond onze eerste jeugdbeweging gepland. Echt heerlijk om te zien hoe er uit alle straten kinders in arco-camiseta richting Boca trokken, echt gelijk thuis voor ‘t chiro. T ging redelijk goed maar die kinderen hier zijn echt wel nog een stukje moeilijker dan in the old country, dus zelfs wuyts bij de aspi´s: het kan altijd erger. Maar we hebben zoiezo niet te klagen, er waren toch ook een 80tal kinders en dit is voor hen een compleet nieuw concept, dus het was zeker en vast een succes.

Ik ben hier momenteel dus echt bijzonder content, ‘t project loopt goed (gisteren 2de training met minstens evenveel mennekes) en onze compagnie is echt meer dan welkom. Walter, Jefe en Guillermo helpen ons echt goed mee en het is gewoon echt tof om nog eens met copains te kunnen zeveren. Voor de rest blijft het weer hier prachtig en de mensen gentil. Normaal gezien hebben we zeer binnenkort ook een vergadering met Ecos om te zien of we kunnen beginnen met het huisjes-bouwen-idee en hopelijk komt dat dan ook in orde. In Nelson zelf gaan we binnenkort ook een voetbaltoernooi proberen te organiseren en in december een kerstfeestje.

Sinds gisteren zijn de meisjes een tweedaags uitstapje gaan doen met Myra en Maarten, die hier dus ook op bezoek zijn. Normaal gezien gaan we met de jongens morgen ook een uitstapke doen (wrs Rosario, gezellige stad en geboorteplaats van Ché). Andere nog geplande uitstapjes zijn binnenkort de watervallen van Iguazu en later nog Buenos Aires. Al dan niet met match van de Boca Juniors in la Bombonera.

Dan rest me nog een laatste korte toelichting, nl beschrijven hoe een tweedeklasse wedstrijd in Argentinië eruit ziet. Twee weken geleden zijn we met Ruben (onze halve vader hier, echt “ne crème van ne mens”) naar een match van Union de Santa Fe gaan zien. Tweedeklasse en een uitverkocht stadion van 22.000 man. Echt ongelofelijk veel ambience, die halve supporters van Anderlecht die 10 minuten op voorhand weggaan om hun auto al te gaan halen kunnen er iets van leren. Spannende match gezien, Tucuman kwam 0-3 voor, in de tweede helft kwam Union terug maar ondanks bere veel kansen slaagden ze er niet meer in gelijk te maken. Echt fantastisch namiddagske, zoals Ruben het formuleerde “Un partido completo, 5 goles, chorripan, cerveza y batallos”. We hebben namelijk nog 2 gevechten vlakbij ons meegemaakt. Ook onze kennis van de Spaanse malas palavras is verviervoudigd op een namiddag, zelfs de Ruben, normaal een rustig en redelijk beschaafd heerschap bediende zich zeer regelmatig van minder beleefde vierletterwoorden.

Tot zover mijn eerste bescheiden bijdrage, amigos braaf zijn in Belgica en tot rap

X, Dennís